Nederlands
English- Over ons
- Inclusieve arbeidsorganisatie
- Methoden & instrumenten
- Kennis
- Actueel
- CONTACT
Mensen met een Ernstige Psychiatrische Aandoening (EPA) hebben vaker geen werk dan de algemene beroepsbevolking. Een deel van hen heeft wel de wens om betaald aan het werk te gaan, maar ervaren echter vaak belemmeringen bij het vinden en behouden van werk. De methode Individuele Plaatsing en Steun (IPS) is een interventie die hen ondersteuning biedt bij het vinden en behouden van werk. In dit onderzoek is er onderzocht hoe de methode IPS in Nederland wordt toegepast en hoe de ervaringen vanuit drie verschillende perspectieven zijn.
Naast het perspectief van de IPS-kandidaten en IPS-begeleiders is in dit onderzoek in tegenstelling tot eerdere onderzoeken ook het perspectief van werkgevers in ogenschouw genomen. Ook is verkend wat eraan zou kunnen bijdragen dat méér mensen met een EPA aan het werk kunnen komen en ook duurzaam aan het werk kunnen blijven.
Uit dit onderzoek komen enkele aandachtsgebieden naar voren waar kansen liggen. Hoe bijvoorbeeld de keuze over openheid over de psychische kwetsbaarheid op het werk ruimte kan bieden om het werk beter aan te passen en de werkgever mogelijkheden biedt om gebruik te maken van voorzieningen. Het is aanbevelenswaardig om de ze overwegingen mee te nemen bij de toepassing van de beslishulp CORAL. Een ander aspect is dat er IPS-methodegetrouw naar gestreefd wordt om mensen met een psychische kwetsbaarheid in reguliere functies aan het werk te helpen, hetgeen in de praktijk vaak niet haalbaar is. De enkele aanpassingen die daarbij worden gedaan aan het werk leveren veelal niet voldoende ontwikkelingsmogelijkheden op voor de kandidaten, die een belangrijk aspect van de kwaliteit van arbeid (WRR, 2020) en voor duurzame inzetbaarheid van werknemers vormen.
Ten behoeve van het realiseren van duurzaam werk met ontwikkelingsperspectief voor een grotere groep mensen met een psychische kwetsbaarheid onderschrijft dit onderzoek de visie Van Weeghel en collega’s (2018, 2019) dat het methodisch aanpassen van werk met behulp van de methode Inclusief Herontwerp van Werk (IHW, Mulders et al., 2020; Zijlstra et al., 2016) van toegevoegde waarde kunnen zijn bij IPS. Verder blijkt uit dit onderzoek dat het verkennen van de ontwikkelingspotentie van de IPS-kandidaat en ontwikkelingsgerichte begeleiding in de praktijk nog niet altijd de gewenste aandacht krijgt. Ook hier sluit dit onderzoek aan bij eerdere opgedane ervaringen uit een pilot met Phrenos (Van Ruitenbeek, 2017) waaruit blijkt dat de Maastrichtse Werkcapaciteit Monitor (MW©M Van Ruitenbeek et al., 2019, 2020) van meerwaarde is voor het systematisch begeleiden van de verdere ontwikkeling in het werk van IPS-kandidaten.
